Киік – мамонт фаунасынан бері келе жатқан, нағыз антилопалар туысына жататын жұптұяқты ең көне жануар. 2002 жылы киікті Халықаралық табиғат қорғау одағымен «CR» категориясына, яғни «жойылу қаупі бар» деген категорияға жатқызған болатын.

Бастапқыда олар Карпат таулары мен Кавказдың етегінен Жоңғария мен Моңғолияға дейінгі Еуразияның далалары мен жартылай шөлдерінде үлкен аумақты мекен еткен. Қазір киіктер тек Қазақстанда, Өзбекстанда, Қырғызстанда мекендейді.
Киелі жануарлар жылдың әртүрлі мезгілдерінде дала мен шөлейт жерлердің белгілі бір аймақтарында мыңдаған ірі табындарға жиналып, өсімдіктердің әртүрлі түрлерімен (жусан, бидайық, көкпек, ащышөп), соның ішінде басқа жануарлар үшін улы болып табылатын өсімдік түрлерімен қоректенеді. Киіктер ұзақ қашықтыққа қоныс аударып және өзендерді кесіп өте алады, бірақ таулы және жартасты беткейлерден аулақ болуға тырысады.
Шағылысу маусымы қараша айында, еркектер әйелді иелену үшін күрескен кезде басталады. Киіктер мамыр айының 10-15 аралығында жаппай төлдей бастайды, осы кезде ауа райы бұзылып, міндетті түрде жауын-шашын болады. Қазақтар оны «құралайдың суығы» деп атаған. Көктемнің соңы мен жаздың басында лақтар пайда болады, жас ұрғашылар көбінесе бір-бірден, ал ересектер екі-екіден ұрпақ әкеледі. Киік әдетте төлді егізден әкеледі.
Қазіргі кезде киіктер санының азаюы көбінесе олардың аңшылық кәсіпшілігінің объектісіне айналуымен байланысты. Ал оларға табиғи қауіпті дала қасқырлары тудырады.
Көптеген жылдар бойы саны азайса да, бізге дейін сақталып қалған киіктерді қорғап, келер ұрпақ үшін сақтап қалайық!
«Науырзым мемлекеттік
табиғи қорығы» РММ